Studeren

Het wil maar niet vlotten, dat studeren. Ik was er vroeger al niet goed in. Daarom waarschijnlijk dat ik het nu nog eens moet overdoen.

Had ik het vroeger maar beter gedaan. Ik moest me enkel concentreren op het studeren en de rest werd voor me geregeld. Eten op tafel, huis aan de kant, steeds iets om te drinken en knabbelen daar.
Maar dat helpt me nu niet verder.

Nu is creativiteit aan de orde. En een goede planning, die ongegeneerd verkeerd mag lopen. O ja, en iemand om tegen te kunnen zeuren of om de leerstof op toe te passen. Altijd leuk!

Met 3 kinderen in huis en een kerstvakantie als tijdstip is studeren een opdracht. Eerst en vooral zijn er de verplichtingen, zoals kerstfeestjes en bezoekjes aan familie. En daarnaast zijn er natuurlijk de kinderen die aandacht nodig hebben.
Vorig schooljaar besliste ik om het gezin de voorrang te geven op het studeren. Maar ergens moet je een grens trekken en je studietijd opeisen door anderen met je kinderen op te zadelen. Zo valt deze vakantie manlief ten prooi.

Ik bevind mezelf altijd wel op gekke plekken met mijn studiemateriaal. Vorig jaar nam ik zelfs mijn cursus mee naar de binnenspeeltuin waar ik tot mijn eigen verbazing nog redelijk goed gestudeerd heb. Dit jaar bevind ik mij op een hotelkamer of beneden in de lobby van het hotel. Al naar gelang of de kinderen de kamer willen inpalmen met Lego en autootjes of ze op wandel zijn met papa.

Benieuwd waar ik volgende week zal zitten met mijn laptop en cursus. 't Is eigenlijk best spannend en eigenlijk ook best wel leuk. Zullen we dan maar wat genieten van de studietijd?

energierepen

Dat we het met minder afval willen doen was al duidelijk maar het in praktijk omzetten is echt wel niet zo simpel. Ik blijf met hopen verpakking naar huis komen.


Ondertussen kopen we enkel nog drank in glazen flessen bij de drankencentrale om de hoek. Pasta koop ik niet meer in plastic maar wel in kartonnen verpakking. De groenten in de winkel koop ik los of ik doe ze in zakjes die ik van thuis meebracht.
Maar het leukste is om zelf onze koekjes te bakken.

Vandaag werden dat muësli-repen volgens een recept van Nigella Lawson. Heerlijk veel noten en gedroogd fruit. Daar zal zeker een hoop energie in zitten. En als ik mijn zoon zo uitgehongerd uit school zie komen, zal zo'n reep tussendoor zeker geen kwaad kunnen.

Smakelijk!

Frustratie

Een paar weken na mijn vorige blogbericht is het tijd voor evaluatie. Hoe zit dat nu met dat milieu en de consumptie van verpakking?

De uitkomst:

Ik ging dus naar de slager met mijn bokalen en pottekes. Maar daar weigerden ze de kipfilet in de bokaal te doen. Dat zou niet hygiënisch zijn. En wat als ik dan ziek zou worden van die kipfilet? Zou ik de arme man dan niet aanklagen?

Bij de supermarkt keken ze raar als ik mijn zelf meegebrachte zakjes gebruikte voor de groenten en fruit. En verder vind je in een supermarkt eigenlijk niets dat niet verpakt is. Of was, voor het daar aan kwam.

Bij de bakker maakten ze gelukkig geen probleem van het feit dat ik mijn gebruikte broodzak liet vullen. Ah nee, da's voor hun ook beter voor de portemonnaie. Dat kunnen we dus herhalen.

We bakten ook zelf koekjes en die waren heerlijk. Het bakpapier moet ik enkel nog vervangen door een bakmat maar dat staat op mijn wenslijst en komt dus hopelijk met Kerst in orde.

De papieren zakdoekjes die ik steeds bij heb, heb ik vervangen door katoenen exemplaren. 't Is nog beter voor de neus ook! Veel zachter en elke dag een verse, of meerdere.

Katoenen maandverband gebruik ik al lang. En tot ieders grote verbazing is dat echt niet vies, dik en stinkend. Gewoon even het internet afschuimen en je vindt er voor ieder wat wils. Ik heb ook een paar exemplaren moeten uitproberen voor ik de juiste vond maar ben nu zeer tevreden over mijn stapeltje. Ze gaan trouwens al 10 jaar mee!

De brikken hebben we nu ook vervangen door glazen flessen. Minder afval in huis en volgens ons toch milieuvriendelijker.

O ja en de fiets, die gebruik ik nu ook veel meer. Weliswaar met batterij maar aangezien we met zonnepanelen onze eigen energie produceren vind ik dat nog niet zo erg.

Zo, nog veel werk aan de winkel dus. Volgende weken eens op zoek gaan naar een goede markt waar ik tijdens mijn vrije uren de boodschappen kan doen. En misschien nog wat andere blogs over dit thema zoeken.

Alle tips zijn trouwens welkom! Weten jullie een manier om milieuvriendelijk te leven? Laat het me weten, we gaan er voor.

Milieu

Het zit er van kinds af aan in bij mij, de zorg voor het milieu. Als tiener liep ik al rond met een veel te groot Greenpeace T-shirt. Mijn vriendinnetje en ik hadden zelfs een milieupolitiegroepje opgericht. We droegen dan een manshemd waar we zelf iets op hadden genaaid en liepen blokje rond om papiertjes te rapen en mensen te betrappen op sluikstorten. Enorm belangrijk vond ik dat.

Maar nog steeds voel ik die drang om iets te veranderen aan al die verpakkingen, dat gesmos, die uitlaatgassen enzoverder. En hoe ouder ik word, hoe moeilijker dat in praktijk om te zetten is. Met 3 kinderen is het gewoon gemakkelijk om alles voorverpakt te kopen of om met de auto te gaan in plaats van met de fiets. Gemakkelijk! Erg he!

Maar nu flitste er deze week iets over mijn beeldscherm. Een filmpje over een vrouw die kampioen is in afvalvrij eten. Zo stond het toch beschreven. Bea Johnson heet ze. Ze woont in San Francisco, is van Franse nationaliteit en leeft een leven waar ik 'U' tegen zeg.
Over alles wat ze doet en waar ze voor staat houdt ze een blog bij. Erg handig voor 'tips and trics'.
Zo koopt ze enkel dingen die niet verpakt zijn. Ze laat de beenhouwer haar glazen bokalen vullen en steekt koekjes in katoenen zakjes om ze thuis meteen in een trommeltje te steken. Ook waspoeder, shampoo en verzorgingsproducten koopt ze in bulk. Ze laat haar flesjes vullen en klaar.

En nu wil ik dat dus ook. Ik wil ook naar de supermarkt met mijn bokalen en stoffen zakjes om die ter plaatse te (laten) vullen met wat ik nodig heb. Ik wil ook koekjes kopen in bulk, zonder verpakking. Ik wil ook afvalvrij leven.
Sinds ik het filmpje zag word ik zelfs boos als ik kijk hoe veel afval we per dag produceren.

Nu moet ik zeggen dat ons Bea wel heel erg ver gaat in dit alles. Ik heb zelf wel graag wat leuke en mooie spullen in huis. Te minimalistisch hoeft voor mij ook niet. Maar de idee erachter zint me wel.

Alleen de durf ontbreekt nog. Ik weet wel, gewoon doen zou ik normaal gezien zeggen. Nee, ik heb schrik. Schrik dat de beenhouwer zal weigeren. Schrik dat de mensen gaan kijken.
Als ik nu met zekerheid zou weten dat andere mensen dat ook doen, dan deed ik meteen mee. Maar ik ken ze niet, die mensen.

Misschien moet ik maar weer een groepje oprichten met mijn vriendinnetje?

Roerei

6 kleine kousenvoetjes liepen van de trap. De ene al wat stiller dan de ander.
Stilte werd gevraagd door grote zus. "Mama mag niet wakker worden hoor!"

Ik hoorde wat gerommel, een kleine ruzie en een pan. Het klikken van het gasfornuis. Ai, moet ik niet ingrijpen?
Nee, ik blijf liggen en met mijn ogen toe. Het bed was nog veel te lekker.

Zoonlief kwam me wekken met een grote lach. Nadien kwaad op kleine zus die niet kon zwijgen over hun verrassing.

Een mooi gedekte tafel, een pan met roerei en tomaat, 3 flinke kindjes.

"Mama, we zien je graag"

Vakantie

Soms moet ne mens eens stoom aflaten. Dan wordt het allemaal te veel. Dat is naar het schijnt normaal maar als het bij mij gebeurt voel ik me falen. Het knaagt dan zo hard dat ik er zelf mottig van word.

Nee, ik kan geen 4 dingen tegelijk. 2 of 3, dat lukt nog wel maar 4 is een stap te ver.

En het is net dat, wat mijn kinderen van mij verlangen. 3 kinderen en een echtgenoot.

En na 2 maanden vakantie is het op, de energie. Het zat er al een tijdje aan te komen. Nee, ik zie het effe niet meer zitten en ik geef er gewoon aan toe, NAH!

Opvoeden blijkt nu, na 9 jaar ervaring, toch niet zo simpel als eerst gedacht. Het ideale beeld van welgezinde kindjes in huis die heerlijk samen spelen en mooi opruimen omdat je het hen zo geleerd hebt, valt nu helemaal in duigen.

Je zou eens moeten weten wat voor mooie, romantische ideeën ik daarover had.

Niet dus!

Wist ik veel dat zelfs een negenjarige soms de nacht niet door zou slapen of dat het leukste spel het pijnigen van je zus is. Of dat je meer dan duizend keer iets moet herhalen voor het eindelijk begrepen wordt.

Wat ik ook niet wist is dat kinderen hun kledij beschouwen als handdoek en hun handen als zakdoek. Zelfs na eindeloos herhalen blijven ze van dit gegeven overtuigd. Het bewijsmateriaal ligt in de wasmand!

Na 2 maanden volcontinu voor 3 kinderen zorgen geef ik toe dat het ook echt wel heftig is. Ik begrijp waarom zo vele moeders gaan werken. Ik wou dat ik dat ook kon, met momenten.

Maar begrijp me niet verkeerd. Ik zie mijn kinderen graag, doodgraag. Ik kan ze zelfs niet missen als ze er even niet zijn en ik ben er zeker van dat ik het veel te stil zal vinden als ze terug naar school zijn.

Als moeder wil je gewoon alles geven, er zijn, opvoeden en troosten, leren en spelen en in al dat moois verlies je een beetje jezelf.

Ze zeggen soms dat kinderen zonder handleiding komen maar ik zou er best ook eentje voor mezelf willen.

Tijd dus voor een nieuw schooljaar vol nieuwe dingen, nieuwe vriendjes, nieuwe ervaringen en ook voor ons moeke, een hele nieuwe wereld die weer open mag gaan. Want ik ben er alvast helemaal klaar voor!

Vliersiroop

Vroeger maakte mijn peter altijd vliersiroop en dan kregen wij daar een paar fleskes van. Mmmm lekker was dat.
Vlierbessensiroop versterkt de immuniteit, bevat veel vitamine C en ook vitamine A en B. Het zorgt er voor dat je sneller geneest bij griep of verkoudheid.
Ge kunt dat zo met een lepeltje innemen, of door de platte kaas of yoghurt draaien en zelfs in de thee doen.

Onze dochter is er verzot op en is eigenlijk bijna nooit ziek. Maar zo'n fleske kost wel 3,5 euro in de winkel dus wilde ik dat ook wel eens maken.

Wat heb je nodig?

Allereerst natuurlijk vlierbessen en die haal ik uit de tuin bij vriendin J.

Kandijsuiker, een kookpot, propere fleskes, een neteldoek en een trechter

Eerst moet je dan de bessen van de trosjes halen. Dat kan met een vork maar dan moet je alle groene bessen er tussenuit vissen en dat is wat onhandig. Ik doe dat dus met de hand.

Vervolgens laat je de bessen even opkoken met wat water

En dan giet je ze in een neteldoek of propere keukenhanddoek zodat het sap mooi vrij komt
Dan kook je het sap nog even op met de kandijsuiker en als het net begint te koken, giet je de siroop warm in de flesjes.

Voila! Morgen hebben we weer verse siroop

 O ja, en vergeet vooral geen schort aan te doen want het is een vuil werkske!

Verkoop

Ze zaagt er al lang voor, de grote dochter. Ze wil iets verkopen aan de voetgangers en fietsers die voorbij ons huis komen.
Ze heeft dat in haar hoofd gestoken, de dag dat de Tour de France voorbij ons huis reed en ze zag hoe mensen bij ons kwamen vragen of ze even naar het toilet mochten. Ik grapte toen nog dat we daar eigenlijk geld voor konden vragen.

Nu heb ik zelf weinig zin in een gasboete en heb ik dit keer op keer kunnen uitstellen.
Maar vandaag was de verveling gewoon te groot. Na de leuke dag van gisteren met vriendje en vriendinnetje was er nu niemand om mee te spelen.
Dus ik besloot om toe te geven. Ik moest toch nog de klimop aan de voorkant bijsnoeien.
In een mum van tijd stond er voor ons huis een tafel met drankjes met daar achter een bankje om op te zitten. Ik werd gevraagd om een bordje te schrijven met de dranken en de prijzen op.

In het begin ging het traag. De buren hadden al gekocht maar dat telde natuurlijk niet. Dat zijn geen voorbijgangers!
Bij de tips die ik gaf werd de dochter steeds kwaad. Hooooooooooh, mamaaaaaaaa, laat mij nu!!! Maar al snel zag ze toch in dat een glimlach en een beetje foortrucs wonderen konden verrichten.

Er waren veel lieve mensen die met een vriendelijke "Nee, dank u!" verder reden en dan waren er de studentjes die verlegen glimlachten, de oudjes die stuurs voor zich uit tuurden maar vooral ook een paar echt leuke mensen die speciaal voor de lol even een flesje drank kwamen kopen. Ik geloof niet dat ze echt dorst hadden. Ze waren gewoon vertederd door die 3 ukjes en hun grootse plan.
 
Na de verkoop van 9 flesjes hebben we het opgegeven. De regen zal er ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Maar al bij al een goede verkoop, vonden we. Dat de dochter nog haar aankoopprijs moest verrekenen was niet in het plan inbegrepen maar ik wil dat ze leert hoe het marcheert dus werd het geld netjes afgestaan.

Ik hoop dat ze er iets uit geleerd hebben, al weet ik niet of het echt helemaal legaal was.

Tentje

Tentje

Wij doen dat ieder jaar, zo’n rottentje tegen de wind opzetten op het strand. Dat moet je dan in de briesende wind proberen in elkaar te steken met zand in je ogen, tent in de lucht en haringen die niet blijven zitten. Ik kan het dan ook niet laten om daarbij stevig te vloeken en te zuchten. Maar het staat er wel, het tentje, elk jaar opnieuw.

Geen idee ook waarom je zoiets nodig hebt want het ding zit onmiddellijk helemaal onder het zand, incluis de spullen die je er in hebt opgeborgen. Maar ik kan/mag er niet over zagen. Dus ik zwijg en onderga, elk jaar opnieuw.

Nu hadden wij ons tentje net opgezet (ik was nog een beetje rood aangelopen van woede) toen de buurman, lees man met gezin naast ons op het strand, opgewekt kwam aanlopen met zijn gloednieuwe, nog in de verpakking zittende, windtentje.

Ik had er ondertussen stiekem wel zin in om andere mensen te zien knoeien terwijl ik eindelijk lekker in mijn strandstoeltje had plaats genomen.

Er werd hevig gediscussieerd in het Kantonees, wat wij dan weer erg interessant vonden en vooral ook heel erg grappig. Je hoort dat niet elke dag natuurlijk.

Maar de toon van de man werd een beetje luid. Snauwend zelfs en hij begon ook een beetje eng met zijn armen te slaan. “Hoort dat eigenlijk bij hun taal of is hij echt over zijn toeren?”, hoor ik me nog denken.

Het bleek niet bij de taal te horen. Dat konden we dan weer afleiden uit het zicht op een kleine man met een half tentstokje in zijn hand en een bedrukt gezicht. Jawel, het tentje was niet in tact. Gloednieuw maar enigszinds beschadigd.

De 5 minuten die daarop volgden vonden de dochter en ik uiterst interessant. De dochter merkte op dat de beide kinderen van het koppel wel heel erg ongeïnteresseerd waren. En daar waar ik dacht dat de vrouw des huizes nu toch wel even ter hulp kon schieten, (wat ik dan zou doen in zo’n situatie) vond mevrouw het veel belangrijker om haar Chinees gelakte bloemenbadpak in de zee te laten verdwijnen.

Ze moet erg gefrustreerd geweest zijn, daar het water niet bepaald een fijne zwemtemperatuur had.

De man klungelde zo nog even verder tot ik het niet langer aan kon zien. Ik besloot mijn eigen man in te schakelen, die zeer behulpzaam, efficiënt en snel ter hulp schoot. Touwtje er door, knoopje er in. Hier en daar werd een kind aangemaand om zich uit het luie zand te verplaatsen richting noodtoestand. En jawel, na een enkele minuut stond het ding recht.

Nog een beetje verbauwereerd maar dankbaar keek de man ons na toen we hem achterlieten op het strand met zijn nieuwe tentje.

Ik hoop van harte dat ze er van genoten hebben, van hun dagje Zeeland maar ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat ze in de toekomst een minder winderige dag uit zullen kiezen om naar het strand te gaan.

 

Tips voor een leuke vakantie

Ga na of de airconditioning van je auto het doet voor je vertrekt.

Kijk uit voor Italianen op de snelweg, die bij het nemen van de verkeerde uitrit beslissen om achteruit terug de snelweg op te rijden.

Laat remmen op de loopfiets van de kleinste telg monteren.

Indien er geen remmen op de loopfiets werden gemonteerd, ga dan niet met het ding wandelen in heuvelachtig gebied.

Indien je toch gaat wandelen in heuvelachtig gebied inclusief loopfiets zonder remmen, neem dan een verbandkist en paracetamol voor kinderen mee.

Leer je kind dat het geen zin heeft om vanop het toilet op de camping te roepen dat het klaar is met kaka doen.

Leer je kind ook dat het onbeleefd is om vanop het toilet in een restaurant over het terras te roepen dat het klaar is met kaka doen.

Zet een tent niet op bij 35 graden en indien geen andere optie, draag handschoenen voor je de ijzeren stangen vast neemt.

Koop geen stinkkaas op tentvakantie. Ook niet als hij overheerlijk is.

Neem geen fetsen mee op vakantie in berggebied. Dat heeft totaal geen zin!

Laat je kinderen niet kiezen uit 50 soorten ijs.

Doe kinderen die nog in hun bed plassen een luier aan voor ze gaan slapen.

Zet de pisemmer steeds buiten het tentgebied.

Neem een kalmeerpil als je beslist bij 40 graden een pitoresk stadje te bezoeken.

Ga vooraf na of de boot die je neemt ’s avonds ook dezelfde weg terug neemt.

Koop je bootticket op voorhand.

Zwembrevet,

De zoon van 6 behaalde vorige week zijn zwembrevet. Een brevet van 400 meter nog wel. Maar hoe hij dat gehaald heeft? Ik moet zeggen dat ik niet alledrie mijn kinderen in het oog kan houden als ik sta te kijken naar de zwemles. Ik heb dus ook niet heel zijn traject gevolgd.

Van die paar keer dat ik gekeken heb, en hem gevonden had tussen al die andere zwemmertjes met hun gekleurde badmutsen, heb ik toch 1 keer gezien dat hij daar aan de koort bungelde.

Hoe hij zijn zwembril heeft opgezet tijden het zwemmen is mij ook een raadsel. Lijkt me nogal moeilijk te combineren, zwemmen en bril opzetten. Ik kan dat in ieder geval niet.

Misschien had de zwemjuf wel medelijden met hem, omdat hij steeds diagonaal het zwembad overstak in plaats van in rechte lijn. Of misschien heeft ze het gewoon niet gezien of niet ‘willen’ zien.

De kleine vent is in ieder geval content met het behaalde resultaat, en dat is het voornaamste!

En vandaag haalde de dochter van 8  haar brevet van 1500 meter.

Als een speer vertrok ze en een beetje minder sperig kwam ze aan. Trillend op haar smalle beentjes, beetje groen-blauw weggetrokken en kwaad, want volgens haar had ze 88 baantjes gezwommen in de plaats van 60.

Ik moet toegeven dat ik niet geteld heb. In plaats daarvan hol ik van hot naar her om de andere 2 om te kleden en ze in het oog te houden terwijl de grote zus verder baantjes zwemt.

Ik geef haar dus gewoon gelijk. Goed gezwommen, meisje!

Wassen

ieder jaar opnieuw vragen de juffen op school om een doos speelgoed mee naar huis te nemen die dan gewassen kan worden. En ieder jaar hebben we iets anders mee. De verkleedkleren vond ik tot nu toe de leukste doos. Wassen, ophangen, klaar. De grote speelblokken waren iets moeilijker maar dit jaar kregen we de dieren mee naar huis.

Maar voor ze gewassen werden, moest er eerst eens goed mee gespeeld worden. Leuk om te zien!

Keuring


ik ben niet hoogblond. Je kan het hoogstens asblond noemen. Maar als ik naar de autokeuring moet, dan komt er in mij toch een hoog dom-blondje-gevoel naar boven.

Ik weet al uit ervaring dat er minstens 1 genante gebeurtenis zal plaats vinden. Zo van die momenten dat je denkt :"Nu mag de aarde van onder mijn voeten wegzakken."
Zoals die keer dat ze vroegen om het achteruitrijlicht even aan te steken en ik dan zat te zoeken naar een knopje op het dashboard. Of de hendel van de motorkap die ik niet kan vinden.
Vorige keer begaf zelfs mijn batterij het, vlak voor ik binnen mocht rijden. Allemaal erg genant!

Maar toen ik daar vandaag zat te wachten, zag ik plots 2 hele lange benen uit de auto voor mij stappen. Boven die lange benen, een wel heel erg kort wit rokje met daar nog eens boven een roze bloesje met bijbehorende decollete.
Helemaal onderaan, jawel, een paar stiletto's in roze, nep slangenleer. De jongens in de garage hadden het gezien en ik genoot van de ambiance.

En ook al was ze dan niet blond, mijn dom-blondje-gevoel was verdwenen. Ik kon zowaar alle lichten meteen terug vinden en de keuring werd vlotjes en goed beëindigd.
't Is toch heerlijk dat we allemaal verschillend zijn. Dat maakt het leven eens zo aangenaam.

Dood

Na de euforie van gisteren kreeg ik vandaag een eerder treurig gevoel. Ik meende deze ochtend iets gehoord te hebben in het kippenhok. Iets dat piep deed en het was niet ons Julleke.

Mijn nieuwsgierigheid, die nu evenmin onderdrukt bleef als anders, bracht me ertoe om even te kijken. Ik zag een ei met een stukje uit. “JAAAAAAAA, Joske wordt geboren”, riep ik nog naar de rest van het gezin.

Een paar uur later had ik een ei met een dood kuiken vast. Moeder kloek was niet blijven zitten. Ze had er de brui aan gegeven. Een soort van ‘foert, ik ben er mee weg’.

Wat er precies gebeurd is weet ik niet maar Joske heeft het niet gehaald. Voorzichtig heb ik hem wat vrij gepeld om zijn levenloze lichaampje toch even van dichtbij te kunnen bekijken. De oogjes toe, hier en daar wat zwarte dons. Zo klein, ocharme.

De kinderen vonden het nog redelijk interessant maar manlief was er niet zo voor te vinden, voor dat halve ei met een dood dingetje in.

Begraven, zoals de kindjes voorstelden was me nu eigenlijk ook te veel van het goede. Het werd dus promp de GFT-bak. En ja ik weet dat dat daar niet in mag, maar ik ga hem er echt niet terug uit vissen.

We concentreren ons nu dus op Julleke, die het met zijn 2 moeders heel goed stelt. En ach, wie weet was Joske wel een haan en dan hadden we hem toch niet kunnen houden, troost ik mezelf.

Kuikens


We hebben er lang over gedaan, mijn gezin en ik. Kippen of niet?
Ja, want dat is leuk voor de kinderen en dan hebben we onze eigen eieren, en nee want, meende iemand, dan krijg je last van ratten en dat stinkt.

We hebben er ongeveer een jaar over gedaan om uiteindelijk de knoop door te hakken. En eens doorgehakt, is er bij mij geen houden aan. Ik heb dat met zo ongeveer alles. Heel impulsief meestal maar dit keer goed doordacht, denk ik.

Het is ongelooflijk hoe veel verschillende kippenkoten er bestaan en de prijzen zijn al even ongelooflijk. Dat ene exemplaar in de aanbieding was dus best een koopje, heb ik mezelf wijs gemaakt. De ren werd gebouwd en het huis was klaar.

De kippen zelf hebben we gekregen van een lieve vriendin die er schijnbaar veel vanaf weet. Alleen zijn het vreselijke aanstellers, die 3 madammen van ons. Maar soit, ze leggen eieren, zijn lief en je geraakt er weliswaar zelfs aan gehecht, heb ik gemerkt.

Sofie, Lisa en Emma amuseerden zich precies wel, zo in hun nieuw kot. Alleen kon Emma de drang om te broeden niet bedwingen. En dat is natuurlijk complete onzin, zo'n kip op een onbevrucht ei! Wat nu gedaan? Gelukkig bracht de kinderboerderij soelaas en hebben we daar 2 bevruchte eieren gekocht. Met potlood gemerkt werden de dingen onder Emma haar gat geschoven.
En na een paar dagen kreeg Emma gezelschap van Sofie, die blijkbaar een beetje medelijden had met de adoptiemoeder in spe. Ja, zo adoptiezwanger zijn is best stresserend. Een luisterend oor kan dan wonderen doen.

Vandaag is het dan zo ver. Klein gepiep, veel geklok in het hok. Geen idee of het er eentje of twee zijn want ik wil de beide moeders wel wat rust gunnen. Even wennen aan dat vreemde wezen dat plots het ei uit komt.

Dus, binnenkort meer en misschien een foto. Benieuwd ook hoe de kindjes gaan reageren.

Maaltijdsoep

Ken je dat? Zo van die fantastische recepten die je wel eens wil uitproberen als de kinderen het je toelaten?
Vandaag had ik er zo eentje. Gekregen van een medeleerling en nog vegetarisch ook. Enthousiast haal je dan alles uit de rekken, want daar stond toch al lang een blik met kikkererwten. En hetgeen je niet vindt, koop je nog even snel bij de supermarkt.

Het koken kon beginnen. Ik moet zeggen dat ik geen keukenprinses ben. Meer een stoemp-en-worst-en-smullen-maar-persoon.
Maar ik had er zin in. Tot ik plots bemerkte dat dat blik kikkererwten al 2 jaar over datum was (waarvoor hadden we dat ooit weer gekocht?) en dat ik geen groentenbouillonblokjes in huis heb.

Vegetarisch werd dus, bij deze, geschrapt.

Het humeur werd iets minder. Dat van de kinderen trouwens ook, waardoor het koken steeds minder prettig werd. "Mamaaaaaa, waarom duurt dat zo lang? En wanneer gaan we eeeeeeeeten?"

Bij het afsmaken liep het wederom niet zoals gepland. Iemand (en ik noem hier geen namen) had het zoutvat op de grote stand gedraaid.
Gelukkig hebben de kinderen het eten wel graag pittig en van wat extra zout liggen zij nog niet wakker.

En of het lekker was? En of!
Maar ik zet vanavond wel een glaasje water naast mijn bed!

Het speelt al lang door mijn hoofd. Bloggen of niet? Tot ik dit laatst in een lijst zag staan voor dingen die je gedaan moet hebben voor je veertigste. Nog even tijd, dat wel, maar als ik het nu niet doe, dan nooit.
Niet dat ik mezelf zo super interessant vind, laat staan dat mensen willen lezen wat ik zoal denk en doe. Maar toch, gewoon voor mezelf en dan zien we wel.

Nu nog even uitpluizen hoe het werkt want computers zijn niet mijn dikste vrienden.