Ik had altijd gehoopt geen onderscheid te maken tussen onze biologische kinderen en onze adoptiedochter. Maar vandaag was ik blij dat er wel degelijk een verschil is.
Ik kan namelijk schaamteloos trots zijn op onze kleinste, zonder het gevoel te hebben dat ik mijn eigen genen de hemel in prijs. Ik moet me niet inhouden, mijn woorden niet wikken en wegen.
De hele wereld mag weten dat ze een natuurtalent is, met enorme gaven die ze van haar biologische ouders meekreeg. En ze zal het nog ver brengen als ze zo blijft verder doen.
Onze kleine meid.
Awel, dat vind ik heel mooi gezegd zie. Die ga ik pikken ;-)
BeantwoordenVerwijderen