Nog geen twee maanden geleden vertelde ik over het grote verdriet van de oudste dochter. Haar fijnste hobby was haar afgenomen door een verschoven wervel.
Na de balletvoorstelling van haar vriendinnen-ballerina's kwam het thema meermaals aan bod. Of ik toch niet aan de orthopedist wilde vragen of ze misschien terug op balletles mocht.
De afspraak bij de orthopedist moesten we verschuiven naar een latere datum maar deze week zijn we dan toch geweest.
En ik heb het gevraagd. Hierop leunde hij achterover in zijn stoel en ik voelde me plots heel erg machteloos. Alsof ik op mijn knieën wou smeken of hij het arme kind alsjeblieft nog een kans wou geven. De ogen van de dochter wijd gesperd van de zenuwen. Maar hij zei meteen dat het goed was. De wervel is stabiel. Ballet zou op een laag niveau geen probleem meer mogen zijn.
Ik heb ze lang zo vrolijk niet gezien. Nu alleen maar hopen dat ze vlot terug ingeschreven kan worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten